Ik kreeg alles wat ik wilde en eiste dit ook wanneer dit een keer niet het geval was. Daarnaast had ik ook veel vrijheid, ik mocht doen wat ik wilde, maar dit was niet genoeg voor mij. Ik wilde altijd meer omdat de blijdschap die ik op dat moment kreeg, tijdelijk was. Het leek net of er een gat in mij bestond, dat groter leek te worden bij elke poging om het op te vullen (door uitgaan, relatie, behalen van diploma enz.).
Ik was depressief en heel ongelukkig.

Ik vond eerder hulp bij de JvO en leerde dat ik door het geloof al mijn problemen kon oplossen. Ik begon me toen ook beter te voelen, maar daarna vond ik het wel mooi geweest. Het probleem was toen toch al opgelost, dus ik kon weer gaan doen wat ik wilde. Ik kwam steeds minder naar de JvO en de andere bijeenkomsten in het UKGR Centrum, totdat ik helemaal stopte.

Het leek in het begin heel goed te gaan, omdat alles wat daarvoor misging nu opgelost leek. Maar na een tijdje begon alles erger te worden en het probleem was nu dat ik alles als slecht begon te zien. Ik wilde niets meer weten over het geloof, en God was de laatste waar ik iets over wilde horen. Ik wilde enkel de oplossing voor mijn problemen en meer niet! Ik zag God als mijn vijand. Ik zag de Enige die mij kon helpen als mijn vijand en mijn situatie leek te verergeren. Ik wilde alles doen op mijn manier, maar ik werd alsmaar depressiever en liep ook rond met zelfmoordgedachtes.

Toen ik de bodem van de put raakte en daadwerkelijk zelfmoord overwoog, kwam het besef… Ik wist waar ik de oplossing moest zoeken en bij Wie ik moest zijn.
Ik besloot alles achter te laten en terug te gaan naar Degene die ik tot dat moment als mijn grootste vijand zag. Dit was helemaal niet makkelijk, omdat ik mijn manier van denken moest loslaten! Maar ik kreeg steun en hulp in de JvO en begon te doen wat mij daar werd geleerd.

Ik begon stap voor stap veranderingen te zien, vooral in mijn karakter.
Het was niet makkelijk en gebeurde niet van de ene op de andere dag, maar het was het meer dan waard. Ik heb nu eindelijk de blijvende blijdschap waar ik zo lang naar zocht. Ik denk niet meer aan de dood en geniet nu écht van mijn leven.
Nu ben ik ook actief in de JvO en deel ik wat heb gekregen met andere jongeren die mijn verleden nu leven.

Shadelise Jones