IK VERTROUWDE NIEMAND
Toen ik op de middelbare school kwam begon voor mij, net zoals veel andere jongeren, de grootste verandering in mijn leven. Ik begon niet met roken of veel alcohol drinken zoals sommigen, maar mijn manier van denken en doen werd anders. Ik werd een persoon die ik eigenlijk niet wilde zijn. Ik begon te lopen met de verkeerde vrienden en begon dingen te doen om populair te worden en in de spotlights te staan op school en daar buiten, omdat ik de populaire mensen op school zag en merkte hoe ze “aanbeden” werden door de rest. Ik dacht dat als ik erbij zou horen ik me net zo goed zou voelen.
Ik maakte in die tijd heel veel “vrienden” en kreeg zelfs de aandacht die ik wilde. Ik liep zelfs met de andere populaire mensen op school mee en ging met hun om. Maar thuis, alleen, wilde ik alleen maar tv kijken, op de Playstation spelen of slapen omdat ik nergens zin in had om de een of andere reden. Hierdoor ging ik achteruit in mijn studie en had ik vaak ruzie met mijn moeder. Ik had in feite niks aan mijn populariteit. Want het maakte niks beter.
Een tijd later werd ik kei- en keihard gedumpt door een meisje op school voor iemand die ik voor een vriend aanzag. Ik bleef echt maanden met zware gevoelens van woede, schaamte en wrok zitten. En niets wat ik deed kon mij opvrolijken of mij de gebeurtenissen doen vergeten. Die maanden waren misschien mijn slechtste maanden ooit. Ik had gewoon geen zin meer in mijn leven.
Ik was heel jong en het lijkt misschien overdreven, maar dat is hoe ik me voelde.
Ik vertrouwde niemand, echt niemand. Wat ik in mijn binnenste had was zwaar, maar ik dacht dat als ik het zou delen met iemand, dat gezien zou worden als zwakte, want wat zijn gevoelens? Niets meer dan een teken van zwakte dacht ik.
Gelukkig was ik toen al een tijdje in de JvO en kon ik geholpen worden. Het begon moeizaam, maar beetje bij beetje opende ik mezelf voor mensen die eigenlijk onbekenden waren.
Ik begon mee te doen met de activiteiten, te komen naar de leuke evenementen en maakte nieuwe vrienden. Ik leerde dat de enige die mij kon geven wat ik nodig had, God was en niet de populariteit of wat dan ook. Ik dank God en de JvO voor alles want vandaag ben ik een ander heel persoon en heb ik geen aandacht van mensen meer nodig om mij goed te voelen. Ik zie mijn eigen waarde in, sta nu positief in het leven, de relatie met mijn moeder is goed en ik studeer HBO. Ik doe nu mijn best om andere jongeren te helpen op dezelfde manier.
Domino Ofori
Ik maakte in die tijd heel veel “vrienden” en kreeg zelfs de aandacht die ik wilde. Ik liep zelfs met de andere populaire mensen op school mee en ging met hun om. Maar thuis, alleen, wilde ik alleen maar tv kijken, op de Playstation spelen of slapen omdat ik nergens zin in had om de een of andere reden. Hierdoor ging ik achteruit in mijn studie en had ik vaak ruzie met mijn moeder. Ik had in feite niks aan mijn populariteit. Want het maakte niks beter.
Een tijd later werd ik kei- en keihard gedumpt door een meisje op school voor iemand die ik voor een vriend aanzag. Ik bleef echt maanden met zware gevoelens van woede, schaamte en wrok zitten. En niets wat ik deed kon mij opvrolijken of mij de gebeurtenissen doen vergeten. Die maanden waren misschien mijn slechtste maanden ooit. Ik had gewoon geen zin meer in mijn leven.
Ik was heel jong en het lijkt misschien overdreven, maar dat is hoe ik me voelde.
Ik vertrouwde niemand, echt niemand. Wat ik in mijn binnenste had was zwaar, maar ik dacht dat als ik het zou delen met iemand, dat gezien zou worden als zwakte, want wat zijn gevoelens? Niets meer dan een teken van zwakte dacht ik.
Gelukkig was ik toen al een tijdje in de JvO en kon ik geholpen worden. Het begon moeizaam, maar beetje bij beetje opende ik mezelf voor mensen die eigenlijk onbekenden waren.
Ik begon mee te doen met de activiteiten, te komen naar de leuke evenementen en maakte nieuwe vrienden. Ik leerde dat de enige die mij kon geven wat ik nodig had, God was en niet de populariteit of wat dan ook. Ik dank God en de JvO voor alles want vandaag ben ik een ander heel persoon en heb ik geen aandacht van mensen meer nodig om mij goed te voelen. Ik zie mijn eigen waarde in, sta nu positief in het leven, de relatie met mijn moeder is goed en ik studeer HBO. Ik doe nu mijn best om andere jongeren te helpen op dezelfde manier.
Domino Ofori