Ik ben al ongeveer 7 jaar in de kerk, maar ik besloot pas in de laatste 2 jaar om mijn leven echt aan God te geven. Vroeger was ik verdeeld tussen de wereld en het geloof. Ik wilde niet stoppen met feesten en had ook verkeerde vrienden waar ik elk weekend mee wilde doorbrengen. Wanneer dit niet mocht werd ik asociaal thuis, ik had veel discussies met mijn moeder, want zij vond het niet leuk hoe ik mij gedroeg. Ik wilde alleen met mijn “vrienden” zijn en ik luisterde niet naar haar.
Bovendien had ik een relatie met iemand die niet hetzelfde geloof had. Deze relatie was een illusie, een leugen, een ramp. Ik had niets meer, ik was helemaal leeg van binnen en ver van God. Ik had geen kracht en vertrouwde ook niemand meer.
Toen ik naar de kerk kwam ging ik gelijk naar de JVO, maar mijn eerste gedachte was “Dit past echt niet bij mij”. Ik vond het wel leuk, maar de dingen van de wereld waren veel aantrekkelijker voor mij. Ik was instabiel en door de schaamte die ik voelde, was ik niet zo sociaal, dus stopte ik met naar de JVO te gaan. Ik verzon veel smoesjes om niet te gaan.

Op een bepaald moment nam ik de beslissing om de juiste dingen te doen en terug te keren tot God. Ik beleed al mijn zonden en liet mijn oude leven achter, ik vroeg om vergeving. Tijdens een Vasten van Daniël zag ik de kans om 100% van mijn leven aan God te geven. In het begin was het moeilijk, maar ik ging door want ik was vastbesloten om de Heilige Geest te ontvangen. Ik had mijn alles aan God gegeven en God verhoorde mijn gebed.Met de beslissing om alles serieus te nemen, begon ik de JVO ook serieuzer te nemen. Het werd heel belangrijk voor mij. Ik kon mezelf zijn, ik hoef geen masker meer te dragen, ik voelde me vrij en het gaf me een familiegevoel. Ik kon mijzelf en mijn waarde daar vinden.

Nu ben ik anders, ik heb geen tweestrijd meer in mijn binnenste. Ik heb nu DE vrede. Het verleden raakt mij niet meer, want ik heb nu een leven met God. Alles wat ik doe, doe ik met de kracht van God.

Jessica Lopes